CAPUT XIII. Quemadmodum in psalmis sit de Christo Domino sentiendum.
| 1 | Tribus modis psalmi loquuntur de persona Domini Iesu Christi pro instructione fidelium. |
| 2 | Primum per id quod ad humanitatem eius noscitur pertinere, ut est illud secundi psalmi: Astiterunt reges terrae, et principes convenerunt in unum adversus Dominum et adversus Christum eius (Psal. II, 2); et in vigesimo psalmo: Desiderium animae eius tribuisti ei, et voluntate labiorum eius non fraudasti eum (Psal. XX, 3). |
| 3 | Secundo quod aequalis et coaeternus ostenditur Patri, ut est illud eiusdem secundi psalmi: Dominus dixit ad me: Filius meus es tu, ego hodie genui te (Psal. II, 7). |
| 4 | Et in centesimo nono: Tecum principium in die virtutis tuae in splendoribus sanctorum: ex utero ante Luciferum genui te (Psal. CIX, 3). |
| 5 | Tertio a membris Ecclesiae, cuius ipse dux et caput est Christus, ut est illud vigesimi primi psalmi: Longe a salute mea verba delictorum meorum (Psal. XXI, 2); et in sexagesimo octavo: Deus, tu scis insipientiam meam, et delicta mea a te non sunt abscondita (Psal. LXVIII, 6). |
| 6 | Quod dictum pro unoquoque fidelium debemus accipere. |
| 7 | Caeterum delicta a Christo probantur funditus aliena: unde Tichonius in libris Regularum latius diligenterque disseruit (Vide D. August. lib. III de Doctr. Chr., cap. 30). |
| 8 | Hoc si animo recondimus, nulla confusione turbamur, quia error maximus nascitur inde, quando inconvenienter redditur alibi, quod dictum constat ad aliud. |
| 9 | Nam si uno modo fuisset locutus, quis eius geminam substantiam potuisset agnoscere, cum etiam nunc in tam evidentissima distinctione, naturam divinitatis et humanitatis Domini Christi aliqui nitantur sacrilega voluntate confundere? Multa quoque secundum litteram commonet, multa spiritualiter iubet, personas subito decenter immutat: ut nunc Christus Deus, Verbum incarnatum et homo factus, caput Ecclesiae; nunc ipsa Ecclesia, nunc homo iustus, nunc poenitens loqui videatur, ut omnia necessaria tangat atque concludat. |
| 10 | Ubique plenissimum coelestium rerum sanctum vibrat eloquium; et multiplici diversitate virtutum propter humani generis largiendam salutem, regni sui adoranda mysteria pius Redemptor insinuat. |
| 11 | Haec ideo praefati sumus, ut cum ventum fuerit ad loca talia, intrepidus lector audire possit quod se iam salubriter didicisse cognoverit. |
| 12 | Illud tamen auctoritate Patrum et veritatis ipsius attestatione firmissima credulitate tenendum est, unum de Trinitate, sive unam ex Trinitate personam, Deum Verbum miseratione mortalium ex Maria Virgine hominem factum spontanea virtute, non ministratoria necessitate: quia nec naturae suae ullam mutabilitatem sustinuit, nec assumptione carnis augmentum Trinitatis effecit. |
| 13 | Sed, sicut quidam ait: Maculas nostras lavit in sanguine, rugas etiam tetendit in cruce. |
| 14 | Hoc cum sit spei nostrae singulare praesidium, beatitudo credentium, felicitas magna iustorum, non desinunt haeretici impia voluntate corrodere, quod humano generi salutis causam cognoscitur praestitisse. |